KATWIJK – Soms gebeuren er voorspelbare dingen en soms komt er totaal onverwacht nieuws naar buiten. Beide gevallen zijn van toepassing op de afgelopen dagen. Dat er collegeonderhandelingen klappen waarbij er zes partijen om de tafel zitten is geen zeldzaamheid. Dat een raadslid na ongeveer 30 jaar toch haar partij en fractie verlaat, is kennelijk ook mogelijk. Beide nieuwsfeiten hebben gemeen dat het ware verhaal nog niet naar buiten is gekomen.
Natuurlijk begrijp ik dat niemand de vuile was buiten wil hangen. Negen weken onderhandelen voor een college en dan moeten constateren dat het misloopt op de ‘poppetjes’ is uiteraard pijnlijk. Dat men bij de PvdA in dezelfde periode erachter moet komen dat er kennelijk onoverbrugbare meningsverschillen bestaan over de ‘koers’ van de partij, is evenzeer pijnlijk. Uiteraard geldt dat ook voor een ‘gebrek aan vertrouwen’ dat zich kennelijk manifesteert. Een iets specifieker verklaring zou het in beide gevallen wel iets geloofwaardiger maken. Immers, tussen een minutieuze reconstructie en een oppervlakkige mededeling zit nog wel wat ruimte. Wat is er misgegaan?
In beide gevallen kunnen we alvast vaststellen dat de persoonlijke factor ook in deze gevallen van doorslaggevend belang is. Je kunt nog zulke prachtige idealen nastreven maar je zult moeten samenwerken om die doelen te benaderen of te bereiken. Bovendien gaat het er dan om dat men binnen een organisatie, dus ook een politieke partij, zich conformeert aan het hogere doel. Dan kan het gebeuren dat je weleens wat moet slikken of dat een andere mening dan de jouwe wordt verkondigd.
Het is zeer opvallend dat bij de PvdA, op een moment dat het al bijna een collegepartij is, opeens grote heibel uitbreekt. Erger nog, de fractie wordt gesplitst want Nelly Smits heeft de fractie verlaten. Ondermeer vanwege een ‘gebrek aan vertrouwen’. In gewone mensentaal betekent dat vaak dat een bepaalde positie iemand niet wordt gegund. Het wethouderschap zal waarschijnlijk de inzet zijn geweest. Tja, decennialang praten over mooie idealen, sociale rechtvaardigheid en ‘het eerlijke verhaal’ en als er een wethouder moet worden geleverd, kiezen alle wethouderskandidaten voor het ‘kapitalisme’. Immers, aan de baan van wethouder is een aardig salaris gekoppeld maar dat maakt de baan niet minder zwaar en onzeker. Ik ben benieuwd hoeveel ‘wethouderskandidaten’ de PvdA tot haar beschikking had. Wellicht komen we het nog eens te weten.
De gang van zaken bij de collegeonderhandelingen is ook opvallend. Na negen weken onderhandelen loopt het stuk op het verdelen van de wethoudersposten. Ook hier speelt weer de ‘gunfactor’ een rol. We zullen zien hoe dit gaat aflopen. Wellicht weet de nieuwe verkenner de boel toch vlot te trekken, maar tegen welke prijs voor welke partij? En was de gemeente Katwijk ‘beter af’ geweest als de collegeonderhandelingen wel waren gelukt? Wellicht wordt binnenkort duidelijk wat de ‘prijs’ van de scheiding en de coalitiebreuk was en hoeveel ‘pijn’ voor wie het precies oplevert, de inwoners van de gemeente Katwijk niet in de laatste plaats.