De Katwijkse Jennifer Onasanya zit nog niet zo heel lang in haar bobslee. Maar inmiddels is ermee vergroeid en behaalde ze vrijdag brons tijdens het EK in Winterberg.
Jennifer sport van jongs af aan. Ze boekte successen als speerwerpster bij Leiden Atletiek en studeert Lichamelijke Opvoeding aan de Haagse Academie. Door blessures moest ze stoppen met atletiek, maar via een sportvriendinnetje maakte ze kennis met de bobslee… En verloor haar hart aan de sport.
Aan de telefoon vanuit Winterberg
Momenteel verblijft Jennifer in Winterberg in Duitsland waar ze deelneemt aan de WorldCup en het EK. Vrijdag sleede ze haar eerste wedstrijd in beide kampioenschappen, waar ze als internationaal atlete uitkomt voor Oostenrijk. Op het EK behaalde ze met haar team een mooie derde plaats, op de WorldCup werd ze zesde. Niet slecht voor een allereerste wedstrijd in de topregionen van een sport die ze nog maar zo kort beoefent. “Ik ben heel blij met de prestatie die we vrijdag hebben geleverd”, zegt ze aan de telefoon vanuit Winterberg in RTV Magazine op de radio.
Van speerwerpen naar bobsleeën
Jennifer zag haar carrièreswitch van speerwerpen naar bobsleeën niet echt aankomen. “Ik ben er gewoon ingerold. En ik bleek er talent voor te hebben en nu sta ik hier. Blijer kan ik momenteel niet zijn met deze derde plek!”
Het aanrennen en afremmen van een bobslee vereist heel veel kracht en snelheid. De spierkracht had Jennifer opgebouwd dankzij haar atletiekcarrière, die ze helaas moest afbreken door blessures. “En toen kreeg ik bobsleeën in m’n schoot geworpen, een kans die ik met beide handen heb aangepakt. En nu sta ik hier.”
‘Ik ben voor het aanrennen’
“Ik doe de tweemansbob. Ik ben voor het aanrennen en het remmen van de bob en de piloot stuurt hem naar beneden. Het is altijd hopen dat ik veilig naar beneden kom, want meer kan ik er niet aan doen. Het gaat vrij hard. Hoe sneller je beneden bent, hoe beter. Het ligt aan de stuurkunsten van de piloot die hem naar beneden stuurt. Het gaat erom dat je de bochten goed neemt. En als je dat niet doet, tja, dan merk je het vanzelf wel.”
De risico’s van de sport
Helemaal zonder risico is de sport bobsleeën niet. De inzittenden van de slee dragen een helm, maar het gevaar van crashen ligt altijd op de loer. “Je kunt iets breken, of brandwonden oplopen tot derdegraads aan toe. Als remster kom je wanneer je crasht meestal met je rug op het ijs. Omdat je met een snelheid van ongeveer 130 kilometer per uur naar beneden gaat, is dat ijs niet koud meer. En daar kun je brandwonden van oplopen.”
Transfer naar Oostenrijk
Jennifer komt op de WorldCup en het EK niet uit voor Nederland, maar voor Oostenrijk. “Vorig jaar heb ik geprobeerd bij het Nederlands team te komen. Helaas heeft de Nederlandse bond niet genoeg geld en zouden we alles zelf moeten betalen; accommodatie, eten, de reis ernaartoe. Onze piloot moest er daardoor mee stoppen en toen stond ik er alleen voor. Een vriendinnetje van me sleede al bij Oostenrijk en via haar ben ik in het oostenrijks team terecht gekomen. Je kunt het vergelijken met voetbal. Je kunt een transfer maken naar een ander land. Je wordt een soort van uitgeleend.”
Olympische droom
Jennifers droom is het Olympisch podium. “Er moet nog veel gebeuren om daarop te kunnen staan. De Spelen in 2018 zijn voor mij helaas niet haalbaar met het Oostenrijkse team. Daarvoor heb ik eerst nog een paspoort nodig en dat traject duurt gewoon erg lang. maar de Olympische droom van 2020 zit er zeker in. Als het zo doorgaat, dan moet ik daar wel kunnen komen. Dan ben ik 27, dat is een prima leeftijd in de bobsleesport. De oudste piloot die ik ken is 36. Dus ik kan nog wel even mee!”
Luister hier het interview met Jennifer Onasanya terug.
Foto’s: Smittysweb.be