KATWIJK AAN ZEE –In een speciaal opgezette tent werd op het bouwterrein van zwembad Aquamar op woensdagmiddag 22 februari de officiële bouw van het nieuwe zwembad in gang gezet. Wethouder Krijn van der Spijk was erbij om de middag te openen en om een tijdscapsule met bijzondere voorwerpen erin te begraven onder het toekomstige zwemparadijs.
Buiten was het nat en grijs, binnen warm en gemoedelijk. De wind beukte tegen het tentdoek aan en zomerse plaatjes op de beamer zorgden voor een groot contrast met buiten. Jong en oud was aanwezig bij de opening van de bouw van het nieuwe zwembad en iedereen werd voorzien van een hapje en een drankje, in afwachting van de officiële handelingen.
Moois
Wethouder Krijn van der Spijk opende de middag met een toespraak over het nieuwe zwembad. “De volgende keer moeten ze iets moois vinden als ze weer af gaan breken”, refereerde hij aan de waterdichte kist met waardevolle voorwerpen die hij zou gaan begraven. “Het begint al lekker te regenen, dus ik verheug me al op de openingshandeling!”
Eerste beweegbare vloer
Dick van der Bent sprak namens Sportbedrijf Katwijk lovend over de lange en mooie geschiedenis van zwembad Aquamar. Het zwembad ging in januari 1968 officieel open en was bijna vijftig jaar lang een plek waar jong en oud kon zwemmen naar hartenlust, in lesverband of recreatief. “Katwijk had de eerste beweegbare vloer in Nederland, een absolute noviteit”, vertelde hij trots. Mark Westra van ontwikkelaar OLCO verwachtte dat dit ontwerp toch ook zeker vijftig jaar mee zou gaan, voordat er weer een nieuw zwembad zou komen.
Tijdscapsule
Het moment waar iedereen op stond te wachten, het vullen en begraven van de tijdscapsule. De waterdichte blauwe kist was speciaal gemaakt door leerlingen van het Rijnmond college. Een voor een riep de wethouder iemand naar voren die een speciaal voorwerp in kist mocht stoppen. Van zwembandjes tot diploma’s en van de nieuwe bouwtekening met pen tot een flacon met water uit het huidige zwembad, alles kwam voorbij.
Graafmachine
De kist werd nauwkeurig dichtgeschroefd en wethouder Van der Spijk mocht in de graafmachine plaatsnemen om de kist te begraven. Na enige uitleg had hij het uiteindelijk in de vingers en begroef hij de tijdscapsule als een volwaardig machinist van de graafmachine. Onder paraplu’s en bedekt met capuchons stonden een paar aanwezigen te kijken naar het schouwspel. Uiteindelijk was de kist voldoende bedekt met zand en zat de openingshandeling erop.
Vijftig jaar
“Nou nou, een hele toestand hè?” besloot de wethouder, voordat hij weer de warme tent binnenging en de handeling daarmee had voltooid. Tot over vijftig jaar!
